Nu echt het laatste verhaaltje

Hoi hoi,

Nog 3 uurtjes en dan moeten we naar het vliegveld. Mooi de tijd dus om nog even de allerlaatste belevenissen op te schrijven.
Gisteren met onze moeie hoofden helemaal vergeten dat we in Ho Chi Min ook nog naar de Cu Chi tunnels geweest waren.

Dit is een uitgebreid tunnelsysteem onder de grond gebruikt door de Vietcong in de oorlog. De tunnels werden met de hand gegraven en voerden uiteindelijjk zelfs onder de grootste Amerikaanse basis in dat gebied. In totaal leefden 1600 of 16000 mensen in de tunnels. 1 tunnel kon wel 5 km lang zijn. En de tunnels hadden 3 niveau's 2, 4 en 6 meter onder de grond

Onze gids was een Vietnamees die voor de Amerikanen gevochten had en diende onder John Kerry. Tenminste dat zei die, misschien was het niet helemaal, waar het leverde wel veel mooie verhalen op. Eerst uitgebreide uitleg over hoe het leven was en hoe de Vietcong in het gebied werkte. De boobytraps die ze maakten waren verschrikkelijk en gemaakt van de bommen die de Amerikanen tegen ze gebruikten. Dat was al echt indrukwekkend.

Wat ook heel cool was, was dat we met echte kogels met een kalashnikov (AK47) hebben geschoten. HEFTIG!!! Dat maakt echt zo onwijs veel kabaal. Lijkt me doodeng als je echt in een oorlog zit en iedereen om je heen schiet met zo'n apparaat. Ik (Claartje) ben duidelijk niet geschikt voor het leger, haha.

Daarna werd het nog indrukwekkender want we gingen een tunnel in.. Oorspronkelijk waren de tunnels 80 cm breed en 120 cm hoog. Voor Westerse toeristen zijn ze 1 meter breed gemaakt en 1.40 hoog, anders passen we niet met onze logge lijven. Aangezien ik kleine ruimtes onder de grond doodeng vind, vond ik mezelf nogal een held dat ik er toch in ging. Maaaar, bij de 2e mogelijkheid naar buiten, ben ik wel meteen gegaan. Trok het echt slecht! Het was pikdonker en zooooo smal, brrr. Vin, held, is wel helemaal door gegaan. Aa het einde stond ik te wachten en kwam ie er helemaal bezweet uit. Iedereen die er daar uitkwam trouwens, het was bloedheet en allemaal steeds smaller geworden. De paar mensen die de hele tunnel door waren gegaan, waren er stuk voor stuk echt helemaal stil van! Heftig man, dat ze jaren in die tunnels gewoond hebben.

Dus even een tussen verhaal van de Cu Chi tunnels, na de Cu Chi tunnels zijn we dus naar Ben Tre gegaan en daarna door naar Can Tho.

Can Tho is echt een leuke stad. We wilden graag veel zien, maar hadden maar 1 hele dag daar. Gelukkig kon het via onze hotelbaas toch geregeld worden. Om 5.30 's ochtends werden we opgepikt voor een tocht over de Mekong. Het moest zo vroeg omdat we graag de drijvende markten wilden zien. Dat zijn plekken waar iedereen met zn bootje naar toekomt om groente en fruit te halen. Aangezien voor veel Vietnamezen de dag om 4 uur al begint is 5.30 dan geen heel gekke tijd natuurlijk, maar wel voor ons, haha. De boottocht was echt heel erg leuk. De monden van de Mekong zijn echt zoo gigantisch breed, onvoorstelbaar, het zijn de Maas, de Rijn en de Waal bij elkaar. En daar gingen wij in onze sampan (klein bootje) vrolijk overheen tussen de vrachtschepen en vooral alle andere sampans. Ook gingen we in een dwarskanaal (tussen 2 mondingen in) varen. Dit was heel mooi en stil. Op de terugweg gingen we nog even bij een klein restaurantje (of tourist garden zoals onze gids het noemde) eten en hebben we ook nog een slang vast gehouden, ieeehhh! Hij was heel klein, maar toch wel heel eng eigenlijk. Daarna gauw weer doorvaren zodat we om 13.00 uur weer in Can Tho waren.

Om 14.00 uur was namelijk het volgende uitstapje gepland. Iets verder naar het zuiden, in Soc Trang, naar Khmer tempels kijken.

Wij dachten dat het oude ruines zouden zijn, maar dat was niet zo.
Het waren gebouwen van ongeveer 100 jaar oud waar Cambodjaanse monniken zitten, ook een van de minorities hier. Heel bizar want opeens waan je je in Cambodja in plaats van Vietnam. Het hoogtepunt van de tempeltour was de Vleermuizentempel. Hier zitten (surprise, surprise) heel veel vleermuizen en het is heel cool om die te zien vliegen. Dat was dus 2 uur wachten en opgevroten worden door muggen. Maar het was het wachten wel helemaal waard. De vleermuizen die daar zitten, zijn namelijk gigantisch met een spanwijdte van ongeveer een meter. Supercool dus om die beesten te zien vliegen! Daarna terug naar Can Tho en toen was onze laatste trip echt helemaal afgelopen.

Gisteren zijn we teruggegaan naar Ho Chi Minh City. We wilden eigenlijk nog een beetje stappen hier op de laatste avond, maar dat is m toch niet helemaal geworden want we lagen er echt helemaal af. Nu dus bijna weg. De tassen zijn gepakt en het is alleen nog maar wachten. Echt jammer dat het voorbij is, maar we hebben allebei toch ook wel veel zin om weer naar huis te gaan. We zijn gisteren tot de conclusie gekomen dat "bizar" het samenvattende woord van deze reis is. Vietnam is echt bizar, een land van uitersten. Jullie moeten maar allemaal gaan, want het is echt geweldig!!!

Dikke kus en tot heeeeeeel snel

Vincent en Claartje